Videos
Film 01
Η Βιάννος, μετά την τελευταία διοικητική διαίρεση της Κρήτης (Νόμος "Καποδίστρια", 1997), αποτελεί Δήμο και υπάγεται στο Νομό Ηρακλείου. Διαιρείται σε 16 δημοτικά διαμερίσματα και έχει 47 χωριά. Τα δημοτικά διαμερίσματα είναι η Ανω Βιάννος, που ταυτόχρονα έχει θέση έδρας του δήμου, ο Αγ. Βασίλειος, τα Αμιρά, το Αφρατί, ο Βαχός, η Έμπαρος, το Καλάμι, η Κάτω Βιάννος, η Κάτω Σύμη, το Κεφαλοβρύσι, η Μάρθα, το Μηλιαράδω, ο Ξενιάκος, ο Πεύκος, ο Συκολόγος και ο Χόνδρος.
Συνορεύει ανατολικά με τους δήμους Ιεράπετρας και Οροπεδίου Λασιθίου, δυτικά με το δήμο Αρκαλοχωρίου και βόρεια με τους Δ. Αρκαλοχωρίου και Οροπεδίου Λασιθίου. Το νότιο σύνορό της είναι η ακτογραμμή που σβήνει στο Λιβυκό πέλαγος. Ο πιο πολυάνθρωπος οικισμός είναι η Άνω Βιάννος όπου συγκεντρώνονται και οι περισσότερες υπηρεσίες: δημαρχείο, Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών, τράπεζες, σχολείο κ.λπ. Υπηρεσίες εξυπηρέτησης των τουριστών δεν είναι αναπτυγμένες, έτσι εάν φτάσει κάποιος στην περιοχή σε μη εργάσιμες ημέρες και ώρες, είναι σίγουρο ότι δεν θα μπορέσει να εξυπηρετηθεί από κάποια από τις υφιστάμενες υπηρεσίες. Σε κάθε περίπτωση, μια καλή λύση είναι η απόλαυση ενός καφέ κάτω από τον υπεραιωνόβιο πλάτανο στην πλατεία της 'νω Βιάννου ή σε οποιοδήποτε καφενείο της περιοχής, όπου ανοίγοντας συζήτηση με τους φιλόξενους ντόπιους μπορεί να αναζητήσει οποιαδήποτε πληροφορία επιθυμήσει. Οι Βιαννίτες γνωρίσουν τα πάντα για την περιοχή τους και είναι βέβαιο ότι θα είναι πρόθυμοι να σας ενημερώσουν.
Film 02
Τα πρώτα δείγματα κατοίκησης στην ευρύτερη περιοχή της Βιάννου τοποθετούνται στη νεολιθική εποχή, γύρω στο 2700 π.Χ. Η ζωή τότε ήταν νομαδική και η κατοίκηση γινόταν συχνά και στα σπήλαια. Από το 2700 έως το 1900 π.Χ. φαίνεται ότι οι κάτοικοι της περιοχής εγκαταλείπουν σταδιακά τη νομαδική ζωή και αρχίζουν να χτίζουν τους πρώτους οικισμούς στην 'Ανω Βιάννο και στο Χόνδρο. Εκτός από τους οικισμούς, άλλα δείγματα πολιτισμού είναι οι ομαδικές ταφές των νεκρών και η έναρξη λειτουργίας του περίφημου Ιερού της Σύμης.
Τα επόμενα 200 χρόνια η ακμή του Μινωικού πολιτισμού αρχίζει να έχει αντίκτυπο και στην περιοχή της Βιάννου. Η δόμηση των σπιτιών ακολουθεί πιο εξελιγμένους κανόνες αρχιτεκτονικής και οι οικισμοί πληθαίνουν. Τότε δημιουργούνται οι αρχαίοι οικισμοί στις θέσεις των σημερινών Αγίου Βασιλείου, Σύμης, 'Αρβης, Μύρτου, Ψαρής Φοράδας, Φαφλάγκου. Την ίδια εποχή καταγράφεται και αλλαγή στον τρόπο ταφής των νεκρών: από τους ομαδικούς τάφους περνάμε στις ταφές σε πίθους και σε λάρνακες.
Τα πρώτα δείγματα κατοίκησης στην ευρύτερη περιοχή της Βιάννου τοποθετούνται στη νεολιθική εποχή, γύρω στο 2700 π.Χ. Η ζωή τότε ήταν νομαδική και η κατοίκηση γινόταν συχνά και στα σπήλαια. Από το 2700 έως το 1900 π.Χ. φαίνεται ότι οι κάτοικοι της περιοχής εγκαταλείπουν σταδιακά τη νομαδική ζωή και αρχίζουν να χτίζουν τους πρώτους οικισμούς στην 'Ανω Βιάννο και στο Χόνδρο. Εκτός από τους οικισμούς, άλλα δείγματα πολιτισμού είναι οι ομαδικές ταφές των νεκρών και η έναρξη λειτουργίας του περίφημου Ιερού της Σύμης.
Film 03
Οι αρχαιολογικές θέσεις του Δήμου Βιάννου είναι πολλές και σημαντικές. Παρότι ανασκαφές ή συστηματικές αρχαιολογικές έρευνες έχουν γίνει σε πολύ λίγες, είναι πλέον κοινός τόπος μεταξύ ειδικών ότι στην ευρύτερη περιοχή του σημερινού Δήμου άκμασαν σπουδαίοι πολιτισμοί και αναπτύχθηκαν μερικές από τις πιο σημαντικές κοινωνίες της αρχαιότητας. Ο θολωτός τάφος με το πλήθος λίθινων και πήλινων αγγείων, σφραγίδων, ταφικών πίθων και άλλων ευρημάτων που έφερε στην επιφάνεια ο αρχαιολόγος Ν. Πλάτωνας στη θέση Γαλανά Χαράκια αποτελούν ένδειξη ότι η Βιάννος κατοικείται ήδη από τα προανακτορικά μινωικά χρόνια.
Οι πιο γνωστές σήμερα αρχαιολογικές θέσεις είναι η αρχαία 'Αρβη, το Ιερό του Ερμή και της Αφροδίτης στη Σύμη, το μακροβιότερο σε λειτουργία Ιερό της αρχαιότητας, ο μινωικός οικισμός στο Χόντρο και το Καστρί, όπου οι ανασκαφές που έγιναν έφεραν στην επιφάνεια ευρήματα ενός σπουδαίου μινωικού οικισμού των Μετανακτορικών χρόνων, η αρχαία Βίενος ή Βιάνος . Η πόλη αυτή υπήρξε μία από τις σπουδαιότερες πόλεις της Κρήτης, από την περίοδο της αρχαιότητας μέχρι τους βυζαντινούς χρόνους, άκμασε κυρίως στην Ελληνορωμαϊκή περίοδο και είχε και δικό της νόμισμα και η θέση Λούτρα, στο Δημοτικό Διαμέρισμα της Εμπάρου, όπου μετά από αρχαιολογικές έρευνες ανακαλύφθηκαν ευρήματα που ανήκουν, πιθανόν, στη μεσομινωική εποχή, όπως και ερείπια οικισμών που χρονολογούνται από τον 4ο αιώνα π.Χ.